Visoke potpetice najcesci uzrok Hallux valgus-a

 Čukljevi se slobodno mogu smatrati bolešćusavremenog doba a     njihova sve  učestalija pojava,posledica   najčešće "robovanja" modi  uskih cipelasa visokim petama. Taj teret podnose žene, mada,mora se priznati i muškarci muku muče sa čukljevima. Uzrok njihovoh problema druge prirode.

Nema starosne dobi koja bi bila vezana za ovu bolest, od nje podjednako pate i mladi i stari.

U našem jeziku termin čukalj se primenjuje gotovo za sve deformitete vezane za prvi metatarzofalangealni zglob (zglob palca).  Ipak, treba naglasiti to da anglosaksonska terminologija razlikuje dva tipa deformiteta:

    Bunion - koji potiče od grčke reči bounion (repa) i predstavlja koštano i hrskavičavo uvećanje na medijalnoj strani glave prve metatarzalne kosti, koje je često udruženo sa otokom medijalnih mekih tkiva i označava brojna akutna i hronična uvećanja prvog metatarzofalangealnog (MTF) zgloba palca i
    Hallux valgus – koji predstavlja deformitet palca koji se stručno opisuje kao lateralna devijacija palca (palac skrenut u stranu), a koji za posledicu ima stvaranje buniona, a u kasnijoj fazi udružen je sa brojnim deformitetima prednjeg dela stopala, što čine ovaj deformitet kompleksnim kada je u pitanju određivanje plana njegovog lečenja.

                          Slika preuzeta sahttp://www.belmedic.rs/upload/images/zoom/cukljevi_sl3.jpg

Uzroci nastanka čukljeva 

Uzroci su brojni. Na prvom mestu, kao vodeći uzrok nastanka ovog deformiteta, postavlja se neadekvatna obuća. Hallux cukljevi1valgus (HV) se po pravilu javlja 17 puta češće kod osoba koje nose obuću nego li kod onih koji hodaju bosi. U prilog ovoj tvrdnji ide i činjenica da kod Japanaca do sredine 1970 – tih godina, kada se nije nosila masovno  "zapadna" obuća (nosila se tada neka vrsta klompi), nije bilo uopšte HV-a, dok je danas njegova učestalost ista kao i drugim zemljama.Učestalija pojava HV-a kod osoba ženskog pola, 15 puta češće nego li kod muškaraca,  pripisuje se nošenju obuće sa uskum prednjim delom cipele i visokim potpeticama.

Drugi, čest, uzrok pojave HV-a je i hereditet (nasleđe). Uočeno je da 75% pacijenata sa HV-om ima pozirivnu porodičnu anamnezu. Osim toga, utvrđena je i povezanost sindroma koji dovode do povećane labavosti (hiperlaksititet) zglobova, posebno povećana pokretljivost metatarzokuneiformnog zgloba, sa nastankom HV-a, a koji uglavnom hereditarnog karaktera.Preuzeto sa

www.stetoskop.info/Cukljevi-Hallux-valgus-1360-s.

Slika preuzeta sahttps://www.google.rs/search?q=visoke+stikle

Sve cesce su zastupljeni kongenitalni deformiteti stopala.

Svi deformiteti stopala mogu biti:

1. urođeni – kongenitalni, koji su prisutni pri rođenju

PES METATARSUS VARUS

PES EQUINOVARUS

2. stečeni deformiteti – nastaju u toku života

PES PLANOVALGUS

UROĐENI DEFORMITETI STOPALA – KONGENITALNI

Kongenitalni deformiteti stopala predstavljaju strukturalne anomalije nastale intrauterino, u toku procesa organogeneze (proces stvaranja organa). Tačan uzrok nije poznat, a brojne teorije pokušavaju da objasne njihov nastanak. Poznate su embriološka teorija (zastoj u razvoju), mehanička (teorija pritiska), neuromuskularna, vaskularna i teorija koštanih, mišićnih i ligamentarnih anomalija.

Kao uzrok nastanka kongenitalnih deformiteta stopala, najčešće se pominje neadekvatan položaj fetusa u uterusu (materici).

Ustanovljen je i visok stepen zastupljenosti u čitavoj porodici, ali tačan način nasleđivanja nije poznat.

Rana dijagnostika kongenitalnih deformiteta stopala je veoma značajna kako bi se korekcija deformiteta što pre započela. Dijagnostika može da se uradi odmah po rođenju, na osnovu izgleda stopala.

Mozak dobija informaciju o položaju stopala, a samim tim i tela u prostoru, na osnovu čulnih saznanja, ali i na osnovu informacija dobijenih od receptora koji se nalaze u sastavnim delovima stopala. Stopalo s izraženim deformitetom šalje mozgu nepotpunu i neadekvatnu informaciju. Upravo zahvaljujući ovoj činjenici se dešava većina povreda stopala i skočnih zglobova.

Veliki broj dece koja se bave sportom takođe imaju ravna stopala. Da li je to dovoljan rizik da zadobiju povrede donjih ekstremiteta?

Da bi lečenje deformiteta bilo uspešno potrebna je, pre svega, rana dijagnoza i što raniji početak terapije, da bi se presekao tok spontane evolucije deformiteta i da bi se stopala dovela u svoj normalan oblik i položaj, i na taj način sprečile i sekundarne promene na susednim i udaljenim segmentima.

Upornim radom i dobrim programom vežbi, uz saradnju sa roditeljima rezultati, neće izostati.

                                                                             

Preuzeto sa http://nika.rs/v3/baza-znanja/deformiteti-2/telesni-deformiteti/deformiteti-stopala/